zgadzam się w zupełności,film z pewnością do zwykłych nie należy,a filmy dziwne=moje ulubione ;] Rzeczywiście zakończenie trochę odstaje od reszty pod względem oryginalności,ale to w końcowym rozrachunku mogę wybaczyć. Zważywszy,że muzyka piękna,muzyka jedną z najważniejszych rzeczy jest! (dla mnie)

Wow! i jeszcze raz WOW!, ale to i tak za mało dla tego filmu. Zgadzam się ze wszystkim z tym, że ja się spodziewałem takiego zakończenia. Przecież ten film jest cały pozytywny więc smutne zakończenie zepsułoby jego przesłanie "nie ważne jak jest źle, bo zawsze jest ktoś/coś kto CI pomoże"

cóż, myślałam, że skończy sie, jak Large siedzi w samolocie i każdy będzie mógł to zinterpretować po swojemu- że poleciał do LA, że ziscił sie jego sen, lub, że.. wrócił do Sam;). ale podoba mi sie tak, jak jest. w ten sposób film jest prostszy, nie ma żadnego przesłania wpakowanego na siłę. bo to przecież film o tym, jak bohater sie zmienia- i na mój gust, trzeba było postawić tę kropkę nad i- zmienił sie do tego stopnia, że wyskoczył z kołującego samolotu, bo ZROZUMIAŁ, co jest w życiu najważniejsze. i dla mnie przesłanie jest nieco inne- że nie ważne, jak jest źle, trzeba sie umieć z siebie śmiać

a Ja Myślałem że się samolot się rozbije... :]

no właśnie to miałam na myśli pisząc, że 'ziści sie jego sen'. przeciez pierwsza scena filmu to koszmar Andrew o wypadku samolotowym (chociaz wtedy nie sprawiał wrażenia zbyt tym przejętego...). Dla mnie szkoda, że nie wsiadł do samolotu w tej samej koszulce co we śnie, przynajmniej tyle bym miała ze swojej katastroficznej koncepcji...

też tak uważam, powinien się rozbić. zawiązała by się ładna klamra, a cały film byłby ciekawszy do interpretacji, cała historia stała by się bardziej oniryczna, może jego wymysłem przed momentem śmierci lub wspomnieniem. dobrze by też zaznaczył to, że stawianie wielokropków jest faktycznie głupie, bo kropki mogą się szybko urwać, skończyć po drugim na przykład, bez dalszego ciągu.
a film w swojej prostocie, powolności, banalności fabuły ma w sobie coś ujmującego, chwytającego. taka prosta metafizyka, mówienie o rzeczach powiedzianych, w prosty sposób, ale jednak tworzenie czegoś nowego. jaram się.

Bardzo ciekawy film i wszystko było ok dopóki nie zakończył się w tak banalny sposób. Pomyślałam sobie, że zakończenie wszystko zepsuło, bo tak po prostu nie lubię szczęśliwych końcówek w filmach. Ale chwilę potem pomyślałam sobie, że te proste zakończenie było niesamowite w filmie. Bo przecież cała ta historia dążyła właśnie do tego, by bohater zaczął doznawał uczuć i żeby zaczął się cieszy zwykłymi chwilami w życiu.

Piękny, genialnie skonsktruowany film. I może to banalne zakończenie sprawia, że film jest jeszcze bardziej poruszający. Dla mnie to banalne zakończenie filmu, można by powiedzieć psychologicznego, było po prostu mistrzostwem. Genialna gra Braffa, genialne dialogi i GENIALNY soundtrack! Czyste arcydzieło!

Ten samolot rzeczywiscie mial sie rozbic co potwierdza pierwsza scena w filmie i scena w ktorej glowny bohater przychodzi na rozmowe do swojego Taty a w TV leci relacja z rozbitego pociagu. Śmierc jest wielokropkiem konczacym. Andrew wybral 'wielokropek zycia', bo zycie polega na pokonywaniu trudnosci a nie na uciekaniu od nich. Sam byla pomoca w tych trudnosciach dla Niego, a On dla Niej.

Cudowny film... Z początku nie spodziewałam się po nim nic wielkiego, sądziłam że będzie to lekka prowincjonalna komedia, ale to co zobaczyłam przerosło moje wyobrażenia. W zasadzie pewnie było tak dlatego, że wiele rzeczy w filmie odebrałam bardzo personalnie. Ogólnie film bardzo delikatny i głeboki w swojej prostocie. Pełen nadziei której, choć nie zdawałam sobie sprawy- bardzo potrzebowałam.
Jeden z najpiękniejszych filmów jakie widziałam.

A moim zdaniem zakończenie jest takie, jak powinno być - w końcu to jest feel-good movie, a nie ckliwy melodramat ;). A ta scena z początku była raczej po to, żeby pokazać jak bardzo odizolowany od świata jest Andrew, a nie by zasugerować, że jakby wsiadł do samolotu, to by się rozbił ;).

Ja też nie wiem dlaczego dopiero teraz go obejrzałem :) Film daje mega pozytywnego kopa i powinien wg mnie figurować wysoko na liście antydepresantów. Współczynnik oryginalnych postaci na klatkę filmową jest chyba jednym z najwyższych ever, no i te genialne dialogi. Można oglądać wiele razy i się nie znudzi.

film rewelacyjny... scena kiedy pierwszy raz pojawia się Sam w poczekalni i zastanawia się czy gość jest upośledzony umysłowo kładzie wszystko... będę wracał do tego tytułu... mam wrażenie że można go interpretować na kilka sposobów... ocena 8/10... jak obejrze drugi raz pewnie będzie lepiej... p.s. ciekawe forum ;)